بی عنوان

یکی که خیلی دوستش دارین و براش خیلی احترام قائل هستین و یه 50 سالی ازتون بزرگتره، مرتب از راه دور براتون هدیه می فرسته، چند بار ایمیل می زنه و احوالتون رو می پرسه، شما هم یادتون می ره که جوابش بدین. اونم بازهم ایمیل می زنه و ایندفعه حسابی با محبت هاش شما رو شرمنده می کنه. آدم چقدر شرمنده باشه خوبه؟ خیلی خوبه؟ من امشب دارم از خجالت می میرم. جوابش رو دادم و یه عالمه ازش عذر خواهی کردم. ولی هنوز حس بد دارم. اه! این حس کوفتی... ولی خوبه که فعلا" نمی بینمش که بیشتر خجالت بکشم. وقتی که اومد تورنتو می دونم چه کار کنم...

پ.ن. بی ربط : کی بود که میگفت که: آدم ها توی سختی خودشون رو نشون می دن...