دخترم - غزل


پنجشنبه، شهریور ۲۹، ۱۳۸۶

آداب و رسوم وبلاگی!

وقتی که یک پست میذارم فقط برای مموری، پینگ هم نمی کنم که خودش پینگ می شه، اونوقت بیست و چند نفر میان تبریک می گن، نمی دونم وظیفه ام چیه؟ باید برم در خونه ی همه ی اینها و تشکر کنم یا توی همون کامنت دونی از همه شون ممنون و متشکر باشم یا اینکه یک پست بذارم و اسم همه رو بیارم و از همه تشکر کنم؟ ایندفعه همین جا از همه تون تشکر می کنم و برای همه تون آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.
دیشب یه برنامه توی تلویزیون دیدم که راجع به رژیم و اینکه چی بخوریم، بود. اما یه چیزی هی تکرار می کرد که به نظرم بدجوری راست بود.
YOU ARE WHAT YOU EAT
آقای مهربان منو از آشپزخونه انداخته بیرون که خودش اونجا درس بخونه و یه فیلم برام گذاشته که من ببینم و مثلا" حواسم از آشپزخونه پرت بشه. منم اومدم پای بساط.
ببینم چند ثانیه حریف هستین؟ من تا بیست ثانیه اش تونستم.
من رفتم پای فیلم.